Załącznik >>>

Maślany Ekogram – od Azteków do medalowego Słodkiego Snu i daru bogów

Masło orzechowe, albo poprawna nazwa – pasta orzechowa była wyrabiana już przez Azteków na przełomie III i II wieku p.n.e., a w bliższych nam czasach owa pasta robiła karierę w Sanatorium Battle Creek w stanie Michigan (USA). Tam od 1893 r. stosował ją jako „lek roślinny” w menu dla pacjentów ( opatentował w 1898 r.) dr John Harvey Kellogg – lekarz, reformator zdrowia, dietetyk, kierujący owym ośrodkiem, i leczący pacjentów. Dodajmy, że w używaniu masła orzechowego gustowali - zarówno Elvis Presley – na kanapkach z dodatkiem bekonu i banana; jak i Ernest Hemingway – na kromkach chleba i przykrytego krążkami cebuli.

To zdrowotne smarowidło weszło najpierw do kultury żywieniowej Amerykanów i Holendrów, a następnie trafiło do domów na całym świecie. Jest źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych, zawiera białka, witaminy B 3 i E, magnez, kwas foliowy, błonnik, argininę i antyoksydanty. Ale nie każdy producent tego masła stosuje najlepsze metody produkcji – w małych przetwórniach liczy się jakość i dobór surowca – najlepiej ekologicznego; w wielkich fabrykach ważny jest przerób olbrzymich mas i niski koszt dzięki dodawaniu tanich składników. Oto przykładowe tzw. wypełniacze, jako dodatki w klasycznych i najczęściej spotykanych masłach orzechowych: olej słonecznikowy, margaryna pod kryptonimem tłuszcz roślinny utwardzony, tłuszcz palmowy, glukoza i sól, a samych orzechów 65 – 81%.

Załącznik I  >>>

Formularz   >>>

Załącznik >>>

Załącznik >>>